ขายบุหรี่ไฟฟ้าราคาถูก

    ผมมีเรื่องลึกลับใน รพ ที่หาคำอธิบายไม่ได้มาเล่า.ส่วนมากเพื่อนเล่ามา ส่วนตัวไม่เคยเจอจังๆ แต่มีให้รู้สึกได้บ้าง..ทะยอยวันละเรื่องละกันนะ เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ของเพื่อนคนนึงในโรงบาล เค้าเป็นโภชนากรณ์ชาย ที่ รพ แห่งหนึ่งไม่ขอเอ่ยนาม โภชนากรณ์คืออะไร? หลายคนคงไม่รู้จัก? โภชนากรณ์นี้ หน้าที่เขาคือคนที่คอยทำอาหารส่งคนไข้ ประจำในโรงบาลครับ เช่น หมอจะสั่งออเดอร์ว่า คนไข้คนนี้งดอาหารหวาน อีกคนงดเค็ม หรือบางคนที่มีปัญหา ใส่ท่อช่วยหายใจหรืออาการหนัก กินทางปากไม่ได้ เราก็ใช้อาหารปั่นแบบถุงหรือเรียกว่าBD (Blenderized diet)ให้คนไข้ทางสาย.. ทีนี้เพื่อนผมคนนี้ เค้าเพิ่งจบใหม่ ไฟกำลังแรง วันนั้นก็ไปรับเวรที่ รพ แห่งนึง ซึ่งนักโภชนากรณ์ก็มีเข้าเวรแบบหมอนี่แหละ อยู่ถึงเช้า มีห้องพักให้ เพราะคนไข้ต้องกินมื้อดึกด้วยในกรณีอาหารปั่น เค้าบอกว่าวันนั้นเข้าเวรวันแรก อยู่คนเดียว ก็ทำงานไปตามปกติ นั่งดูทีวี กินขนมไปเพลินๆ พอสักประมาณ3ทุ่ม ก็มีออเดอร์โทรศัพท์เข้ามาจากพยาบาล เค้าก็ไปจัดการปั่นอาหารตามออเดอร์ ใช้โปรตีนเท่าไร แป้งอัตราส่วนแค่ไหน ก็ทำออกมาได้เป็นBD 1ขวด เพื่อเอาไปส่งแผนกเด็ก ทีนี้พอส่งไป ปรากฎสัก4ทุ่ม พยาบาลตีกลับBDขวดนั้น บอกว่าคนไข้dischargeไปแล้วคำว่า discharge ถ้าไม่หมายถึงคนไข้กลับบ้าน(ซึ่งใครจะกลับดึกๆ) ก็หมายความว่าเด็กที่เค้าปั่นอาหารให้คืนนั้น ได้เสียชีวิตไปแล้ว เมื่อไม่ถึงชั่วโมงนี่เอง.. (ทราบภายหลังว่าน้องอายุ 5 ขวบเสียเพราะเป็นลูคีเมียระยะสุดท้าย) ทีนี้พอ BD ถูกตีกลับ เค้าก็เกิดความเสียดายที่อุตส่าปั่น เลยเอาBDอาหารเหลวขวดนี้ ไปแช่ตู้เย็น เผื่อรอให้คนไข้คนอื่น ที่มีโภชนาการคล้ายกัน จะได้ไม่ต้องเสียเวลาทำใหม่แอบขี้เกียจนะเนี่ย โดยขวดเดิม ก็มีสติ้กเก้อร์ป้ายชื่อน้องเค้าแปะอยู่ปรากฎเพื่อนผมก็ดึงลอกออกหมด แล้วก็ไม่ได้คิดอะไร พอ 5ทุ่มก็เข้านอน เก็บแรง เผื่อดึกๆ มีโทรศัพท์ตามให้ปั่นอาหารอีก


   เค้าบอกนอนไปสักพัก ก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู เป็นเสียงก๊อกแก๊กเบาๆ ดังอยู่ราว5นาที ดังๆหายๆ ก็เลยไปเปิดประตูห้อง ในใจก็คิดว่าใครจะมาหาป่านนี้วะ เพราะปกติ พยาบาลหรือ จนท คนอื่น ถ้ามีธุระ ก็จะโทรมามากกว่าเดินมาเอง พอเปิดประตูไป..อ้าว ว่างเปล่า ไม่มีใครเพื่อนผมเลยคิดว่าแค่ลมพัด ช่างแม่งเหอะ หูฝาด จึงไปนอนต่อไม่ได้สนใจ ผ่านไปไม่นาน นอนไปไม่ทันได้หลับ ตรงตู้เย็นมุมห้อง จู่ๆก็ได้ยินเสียง ก้อกแก้กที่ตู้เย็นอีก จึงรีบเปิดไฟ แล้ววิ่งไปดูเผื่อมีหนูหรือตัวอะไรมาคุ้ยถังขยะกะจะตีให้ตาย ทำมันไม่ได้นอนดีปรากฎ ภาพที่เห็นคือ ตู้เย็นเปิดแง้มไว้แต่สิ่งที่น่าตกใจกว่า คือ ที่ชั้นวางตู้เย็น อาหารปั่นBDขวดเมื่อกี้ ของเด็กที่เสียชีวิต กลับหกเลอะเทอะ เหมือนมีคนมาเปิดไปกินอย่างหิวโหย ทั้งที่ก่อนเก็บก็ปิดฝาอย่างดี ตอนนั้น เพื่อนผมตกใจมา ทำอะไรไม่ถูก เพราะคิดว่าไม่มีคนมาแน่ แล้วตัวอะไรจะปีนตู้เย็นไปกินอาหารชั้นสูงๆได้ เลยโทรหาพี่ที่เป็นโภชนากรณ์เหมือนกันแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ปรากฎพี่มันตอบมาว่า เวรแล้ว มึง!! ไปเก็บแบบนั้นได้ไง ทิ้งไปเลยเว้ยวันหลัง ห้ามเก็บ อาหารปั่นพวกนี้ปั่นให้ใคร ก็คือของคนนั้น ติดชื่อคนๆนั้น ต่อให้เค้าเสียชีวิตไป ก็ยังเป็นของเค้า รีบเลยนะ ขอขมาแล้วเอาไปทิ้งหลัง โรงบาลตอนนี้เลย  เพื่อนผมได้ฟังแบบนั้น ก็ตกใจมาก เลยเอาBDขวดรวบรวมที่เหลือๆ ลุกรี้ลุกรนใส่ถุง ไปทิ้งถังขยะเขียวหลัง รพ ซึ่งจะรอรถขยะมาเก็บในตอนเช้า แต่ระยะทางเดินกว่าจะไปถึงก็ค่อนข้างมืด เนื่องจากทั้งดึก และเงียบ บริเวณหลัง รพ ไม่มีผู้คน มีแค่แฟลชพยาบาลเก่าๆ ซึ่งมีไฟเปิดแค่ไม่กี่ห้อง คนคงนอนกันหมดแล้ว พอไปถึงถังขยะ กำลังจะทิ้งBDขวดนั้น จู่ๆก็มีลมพัดหวิวมาวูบนึง มันบอกเย็นสะท้านไปทั้งตัว แล้วก็มีเสียงเด็กเล็กๆแหลม เย็นยะเยือก พูดขึ้นมาจากข้างหลังว่า ตอนนั้นมันบอกกูแข็งไปทั้งตัว ขวดBDยังคาอยู่ในมือ ไม่ทันทิ้ง ก็ค่อยๆทำใจหันหลังไปดู.. ปรากฎ เป็นเด็กชายคนนึง ตัวเล็กๆใส่ชุด รพ ศีรษะไม่มีผมลักษณะเหมือนเด็กให้คีโม ก้มหน้าอยู่ แล้วน้องก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา ตาแดงก่ำ หน้าโกรธแค้น พร้อมบอกว่า น้าจะเอาของผมไปไหนผมหิววววววววว